Kapandık

Buralara yazan kız artık yok. Olmasın da zaten.

Geçmiş olsun…

olmadı kaçarız

havadar.büyükevablukada.

canlı dinlenmesinin tadı bambaşka.

dün gece masada unuttuğun kek gibi kararlı olsan diorum ama onun gibi de kuru demiorum. fln.

http://www.büyükevablukada.com/dinle.

2010dan kalma

I Want the World to Stop başka;

ama bunu da bir kere dinlemek yetmiyo, norah sağolsun:

Little Lou, Ugly Jack, Prophet John.Belle and Sebastian

sabah sabah keyif verdi:

guns n’roses.since I don’t have you.

dinlediğim her şarkıyı artık başka bir gözle dinliyorum. bulucam aradığımı.

amin.

müzik beslerdi

müzik ruhumu beslerdi
uzun zamandır yeni şarkıyla tanışmayacak kadar uzak kaldım müzikten.
ne iş yerinde Eksen dinlemek kaldı ne de arabada giderken çalan şarkıya kulak kabartmak…
Mor ve ötesi son albümünü çıkardı. sonra ona aşık oldum. bir süre durmadan durdurulamadan onu dinledim. sonra baktım konser monser geldiği yok, çok manasız oldu bu kadar çabuk bütün şarkıları öörenmek.. onu da bıraktım.
ruhum beslenmiyor, bu da gözlerimden okunuyor olmalı.

foto da minik için gelsin

ve işte, anne evine dönüş.

bu iş yerinden nefret ediyorum.

yaptığım işten ve yapmadığım işleri yapmama sebeplerinden de nefret ediyorum.

sabah yataktan kalkmak istememe sebebimin işe gelme zorunluluğu olmasından nefret ediyorum.

iş yerindeki en ufak manasızlıkların bende gerginlik sebebi olmasından ve herşeyin farkında olmaktan vazgeçememekten nefret ediyorum.

en çok da madem böyle ben bu işi bırakır istediğimi yaparım diyememekten nefret ediorum.

ne istediğimi bilmemekten, bilsem de yapamayacağıma kendimi son derece inandırmış olmaktan nefret ediorum.

 

tam o moddayım yine. yorganın altına girip 7/24 uyuşmuş beynimle dizi seyretmekten başka bişey yapmak istememe modu..

annemin evine döndüğüm için olabilir diyorum bazen. eğer öyleyse, sorunu biliyorsam çözerim. yaşasın? bu geri dönüş çok saçma oldu, çok yersiz ve gereksiz oldu. olmadık bir zamanda.. geri adım atmamak gerektiğini öğrenemedim ben bu hayatta. hep ‘ama başka etkenler var’ diyerek kendimi kandırıyorum. hep başka bir etken de yaratıyorum. genelde ilişki meselelerinde yapıyordum; bu da farklı türde yeni bir örnek oldu, aynı başlık altına. neyse bir yandan başka çarem yoktu, bir yandan hayırlara vesile oldu, bir yandan da sayılı zaman falan filan. derken kendimi yine o sayılı olan 8 ay içinde yalan içinde yalan söyleyen, geceleri bi rahadıyla keyif yapamayan, seyredeceğim diziyi de bilmemnekadar odamın içinde seksen kere durdurup ne dediklerini anlamaya çalışarak izleyen biri olarak buldum. yine her pazar, ‘acaba kalsam mı yoksa annemin evine mi dönsem’ diye kendimi kasıp kasıp sonunda kasılmaktan rahatsız, dönmeye karar vermiş ama bu kararından da rahatsız, ve en kötüsü başkalarının hayatını kıskanır olucam.

daha dün gece, yine “hopmerabaannebabakavga” şeklinde manasız ve bağrışmalı kavgalarına başladılar. hem de tam ben ortalarındayken ve sohbet ediyorken. ya da ben sohbet ettiğimizi sanıyorken. içimden dua ettiğimi farkettim lütfen annem bunu demiş olmasın lütfen babam bunu ciddiye almasın. lütfen bunu demek istemediğini farketsin aslında ve o yüzden çocukluk yapıp…. sonunda bi durdum ve “senin yerin mutfak değil yavrum, çek git odana! 3m2 odanda git, napıcaksan yap. odanın kapsına da bi izolasyon yaptır çok geç kalmadan, ki duymayasın; gerek yok; ne o iyileşicek ne de sen bunları duymazdan gelicen” dedim kendi kendime . neyse. dün yani ilk defa top direkten döndü. acaba dedim, içine mi ettim güzelim, rahat, bekar evi hayatımın..

bu hafta bi antalyaya gidip altın portakalı alıcas (en iyi yönetmen ve en iyi filmi alıcas, evet), onun haricinde ekim ayından herhangi bir hayır beklemiyorum. biranönce bitmesini diliyorum.

bi de şu çingenenin işten ayrılacağı günü şirketin doğum günü kabul edicem, hem gençliğe hem çocuklara armağan edicem. bütün sülalede ve iş yerinde bayramlarla kutlatıcam. öyle bi tatil vericem ki peşinden, kan akıtmaya gerek kalmadan en sevdikleri bayram ilan edicekler. ha ölmeden ayrılmaz diyorsan o da bana koymaz. ben yine bayramımı ederim. bu sefer dünya temizleniyor diye global bayram yapıp çöpçülere de armağan edebilirim.

çok güzel planlarım var işte, keşke bi defolup gitse…

yok bugün hiç bişey dinlemedim nerdeyse. şu iphone’a attığım müziklerin düzensizliğini de çözebilsem. tamam biliyorum benden kötüleri de var ama sanırım bu yine de benim teknoloji özürlü olduğum gerçeğini değiştirmiyor. biraz da olsa. bilen bilir. çok kafa ütülemişliğim vardır onu naısl yapçam şimdiii diye.. allah sabır versin yakınımdakilere. bazen bunu çok içten diliyorum. ama sonra düşünüyorum. o kadar kişiye sabır verceene direk bana verirse aslında kısa yoldan… akıl vermek gibi olmasın tabi.

hamdolsun.

eylül biterken.

aylar geçmiş,

kendime notum ‘stres olma’dan “sakin ol”a dönmüş..

yazıcam, istiyorum. aha, bu da ilk adımım.

yeni evimi, parmağımdaki yüzüğü, iş yerimdeki kraliçeleri ve kül kedilerini, yepyeni planlarımı, değişen ‘asla’larımı yazıcam.

hadi bakiiim.

kendime not.

hazır fotoğrafını da çekmişken…

takı makı

seviyorum bunları !!! bir koyun olsun, bir kelebek olsun :)

askısı uzun olsa daha bile güzel olurlar fikrimce, keyfimce.

meral saatçi imzalı. kedilisi de var bunun, kedinin boynunda kırmızı “bişey” mevcut, olduça sevimli. sade olan küpe ve kolyelerini çok başarılı buldum. sevdiği şeyi iyi yapan insanlardan biri heralde. böyle güzel şeyler gördüğümde erkeklerin kız arkadaşlarına hediye almasının ne kadar kolay olduğunu hatırlıyorum tekrar..

:to go without taking or removing

yorucu bir haftasonunu daha geçirdik. tek istediğim yan gelip yatmakken yapmakla sorumlu olduklarım (güzel şeyler bile olsa) zorunluluk kategorisinden geldikleri için daha da zor oluyorlar.

yalovaya gittik. bu güzel. aliyi aldık. bu daha bile güzel. bunun için sabahın köründe kalkmak, katlanılır.

TORMAK’ta 2. nesil toplantısı vardı. ona gittik. o da güzel. kahvaltıyı kaçırdık. katlanılabilir. herkes çok hevesli ve enerjik, buna da zamanla katlanılabilir sanırım. “iyi ki ali var” hayatımda en çok kurduğum cümle olma ödülünün oldukça popüler bir adayı!

saatleri ileri aldık. beni resmen rahatsız ediyor saatleri ileri almak.. geri ok. ileri, sarsılıyorum!

aile kahvaltısı vardı. erkendi tabi kahvaltı. çok yasak olan bişeylerden yedim, o iyiydi -yemeğin üzerinden 2 saat geçince “elim kolum kırılsaydı, ağzım yamulsaydı da yemeseydim” moduna girdim tabi. günler geçtikçe ailecek daha çok konuşacak şeyimiz olduğunu bu kadar net farketmek çarpıcı olabiliyor. pazar sabahı floryanın tepesindeki güneşi de unutmamak lazım, tişörtle oturduk.

Pazar akşamı sonucu yine ve malesef şaşırtmayan bir derbi vardı. hatırladım ben, neden bir gs-fb  maçını fenerlilerle seyretmenin çok (bilmiorum bu kelimeler yeteri kadar ifade edebilecek mi) yanlış olduğunu.. maçı seyretmeye giderken 1 ay içinde anne olacak bir arkadaşıma rastladım. bayıldım resmen. eşi de, o da o kadar tatlılardı ki… yağmurda sırılsıklam oldum onları görecem diye ama keyfimi yerine getirdiler!

hsonundaki dengesiz ve muhtemelen saçma uykularımın sonunda birileri cezamı verdi: hayatımın en korkunç rüyalarından birini gördüm. iki gözü birden çıkmış kediler ayaklarımın altından çekilmediler bir türlü! evimin içinden eşyalar kayboluyordu. çarşaflar kendi kendilerine kıpırdıyordu. tanıdığım ve uyarmak istediğim insanlar aslında o insanlar değilmiş de içlerine kötü ruhlar girmişti. evde yapıcak bişey bulamıodum, korkuodum da, ama o şey her neyse beni takip ettiği için kimseyle görüşemior ve başka bir yerelere gidemiyordum.

bir baş ağrısıyla uyandım ki rüyadaki bütün korkunç hayvanları açıklıyordu bence..

anneme uğradım sabah. apartmanlarındaki kediyi çok seviyorum! apartmanda kedi beslemek diye bişey olabilir bence. bi rahat da durmadı ama olduu kadar:

terry jacks.seasons in the sun.

ortadan kaybolma isteğimi açıklayamam heralde kimseye. o yüzden birileri beni kaçırsa fena olmaz sanırım. fidye istemek ne kadar akıllıca olur onu kestiremiyorum..